184:
Και που λες τρεις ήμασταν οι φοιτητές που είχαμε νοικιάσει στη Σόλωνος ένα
δώμα-γκαρσονιέρα.
Βάζαμε ο καθένας από ένα κατοστάρικο αλλά εισπράτταμε 3 με 4. Το είχαμε
υπενοικιάσει ο καθένας μας κρυφά από τους άλλους δύο και σε μερικούς άλλους.
Ετσι συνήθως κάναμε ουρά για να …
Κι εκεί λοιπόν ήταν να πάθω την πλάκα της ζωής μου:
Ξεκούμπωνα κούμπωνε. Ξεκούμπωνα κούμπωνε. Όλα τα κουμπιά του φορέματος στην πλάτη. Και δεν άντεξα:
-Ε, άει στο διάολο! Πάμε να φύγουμε.
Κι ένα χρατς ηκούσθη και τα κουμπιά σκόρπισαν στο πάτωμα. Τα ξήλωσε όλα με
μιας.
Γιάννη,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι απ΄εδώ:
Κοίτα να είσαι καλά εκεί που πάς, θα σε θυμόμαστε εμείς απ΄εδώ, θα μας λείπεις!
Γιάννης Ιατρού